Μέλισσα

Εχω σκεφτεί πολλές φορές το αν θα μπορούσα να είμαι μέλισσα.
Φοβήθηκα μη χρειαστεί να τσιμπήσω κανέναν και ξεκοιλιαστώ.
Μάλλον κηφήνας θα ήμουν αλλα θα με είχαν στο φτύσιμο τα κορίτσια.
Αν ήμουν εργάτρια θα ήμουν κορίτσι. Καθόλου σέξ, μόνο δουλειά, δουλειά.
Και μετά σπίτι, ενα μπανάκι να μαστε καθαρούλες και ύπνο.
Την άλλη μέρα πάλι τα ίδια, τρέχα βρές λουλούδια να φάς και να κουβαλήσεις.
Προβλήματα μέσης με τόσο βάρος να κουβαλάς κάθε φορά.
Κι αυτη η βασίλισσα, όλα τα έχει. Μεχρι και σεξ κάνει.
Γι αυτο οι κηφήνες ειναι στο φτύσιμο φαίνεται. Απο ζήλεια.
Ο καημένος ο κηφήνας γυρνάει άσκοπα εδω κι εκει χωρίς να χρειάζεται σε κάτι.
Ενα καλό έχει η εργάτρια μέλισσα : Τα ταξίδια.
Αυτη η μαγεία του καθημερινού αεροπορικού δρομολογίου είναι μια πρόκληση, ειναι κατι όμορφο και θα το 'θελα. Δεν μπορώ να κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα και ουτε τηλεόραση της προκοπής δεν εχουν στην κυψέλη μεσα.
Φήμες λένε οτι η βασίλισσα εχει δορυφορική και Beenternet, το διαδίκτυο των μελισσών.
Ετσι ξέρει πολλά και μαθαίνει κι άλλα για το καλό του λαού της.
Μετά τη δύση του ήλιου την αφήνουν μόνη της κι ετσι κανείς δεν ξέρει τι βλέπει.
Μοναξιά η βασίλισσα, παρ όλα τα πλούτη.
Δουλειά ασταμάτητη η μέλισσα εργάτρια, αλλα ταξιδεύει πολύ.
Βαρεμάρα ο κηφήνας, σα μαλάκας άχρηστος, γαμεί καμμια φορά κι αυτο ητανε.
Δύσκολη απόφαση, αλλα μάλλον θα διάλεγα τα ταξίδια.
...

IOΣ

Μνήμες απο τα πρώτα ταξίδια στα νησιά έρχονται στο μέσο του Γενάρη, ετσι για να γαργαλήσουν το μυαλό και να ονειρευτώ εκείνες τις ζεστές μέρες. Ολη η Ελλάδα ειχε καύσωνα. Ο Πειραιάς έκαιγε κι έβραζε σαν καμίνι. Ισα που πρόλαβα να μπω σε ενα πλοίο με τον σάκκο στην πλάτη, εναν πορτοκαλί με σαμάρι. Μπήκα πρώτα, και μετά ρώτησα πού πηγαίνει το πλοίο. Τότε μπορούσες να το κάνεις αυτό.

Μεσα υπήρχαν διάφορα αλλα πρώτα απ όλα μια επαγγελματικών προδιαγραφών τότε φωτογραφική μηχανή Yashica με τον καλύτερο ζούμ φακό που εχω δουλέψει ποτέ.

( Οι φωτογραφίες ειναι σκανναρισμένες )

Το ταξίδι ηταν το πιο ανέμελο που έχω κάνει ποτέ.

Οταν φτάσαμε δεν κατάλαβα πολλά, μόνο οταν ανέβηκα στη χώρα άρχισα να καταλαβαίνω πόσο διαφορετικά ηταν εκει.

Μετα απο μια βόλτα στην Χώρα, τράβηξα κατ ευθείαν για τον Μυλοπότα όπου θα έμενα.

Το μέρος τότε ήσυχο, δεν θέλω να φανταστώ οτι άλλαξε σήμερα πια, αν και αυτό ειναι το πιο πιθανό.

Η παραλία αμμουδερή, με την άμμο να καίει κάτω απο τα πόδια. Πουθενά σκιά βέβαια, και ευτυχώς τότε δεν υπήρχαν νοικιαζόμενες καρέκλες - ομπρέλλες. Οι περισσότεροι λουόμενοι απολάμβαναν σκέτο ήλιο χωρις σκιά αλλα πασαλειμένοι με αντηλιακά λάδια, και κάμποσοι ηταν γυμνοί/ές. Κάθε τόσο άκουγες τρανταχτά γέλια απο παρέες 4-5 ατόμων απο κάποιο σημείο της αμμουδιάς.

Μπροστά ενας τύπος νοίκιαζε σανίδες για windsurfing, ειπα οτι θα έκανα μια προσπάθεια να σταθώ πάνω σε μια απο αυτές κι αργότερα το δοκίμασα. Δυστυχώς δεν υπάρχει βίντεο απο αυτό να γελάσουμε λιγάκι.

Τρελλή απόλαυση τότε ο φραππές μπροστά στην παραλία.

Εκείνη την εποχή ειχαμε πολλούς αμερικανούς τουρίστες στην Ελλάδα. Απο τότε πέρασαν αλλα 7-8 χρόνια για να ξαναγνωρίσω αμερικανούς στην Πάρο οταν ήμουν και μετα πέρασαν πάλι πολλά για να ξαναδώ απο δαύτους.

Τα βράδια ο παλμός του κεφιού ανέβαινε πάνω στη Χώρα, όπου αν ήθελες να κάνεις καλή γυμναστική ανέβαινες και με τα πόδια. Το κατέβασμα θα ηταν εύκολο μετά τα ποτά, αρκεί να μην σκόνταφτες σε κανένα μεθυσμένο που κοιμόταν στην άκρη του δρόμου. Πολλοί έχαναν το δρόμο τους και κοιμούνταν όπου να ναι !

Οι μέρες και οι νύχτες ηταν η μια καλύτερη απο την άλλη. Η μπύρα έρρεε άφθονη. Ο κόσμος απ ολα τα μέρη της γής. Πολλή μπύρα όμως, πραγματικά !

Την ημέρα φυσικά παραλία όσο μπορούσα, μεχρι να βαρεθώ. Μαύρισα σαν τα μπιφτέκια που ειχα κάψει στο φούρνο πρόπερσι.

Δεν θα ξεχάσω που προκάλεσα Αγγλο τουρίστα να παίξουμε τάβλι. Με διέλυσε 8-2.

Τον ίδιο άνθρωπο τον ειχαν κλέψει στο δωμάτιο του μια μερα πριν.

Δούλεψα λιγες μέρες πουλώντας σάντουιτς σε λουόμενους εκει κοντά, μάλιστα το αφεντικό τρελλάθηκε και ήθελα να με κρατήσει όλη τη σεζόν εκει. Κρίμα που δεν συμφώνησα.

Κάτι παράξενο μου είπε μια μέρα να μαζέψω τα πράγματά μου και να φύγω.

Μια σύντομη βόλτα για καφέ στην πόλη πάνω και μετά λιμάνι να περιμένω το πλοίο που δεν άργησε. Με πήρε και γύρισα στον Πειραιά. Μύριζα αρμύρα επι μέρες. Ακόμα το μυαλό μου γυρίζει εκει, σαν να θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Μακάρι να μπορούσα.
...

Βοτσαλοχειμώνας

Εγω θα το κάνω ανάποδα. Γουστάρω.
Το χειμώνα τρέχουνε στα βουνά με τις τζιπούρες τους, εγω θα πάω θάλασσα !
Να πετάξω βοτσαλάκια στο νερό, να λουστώ ήλιο σε μερα σαν τη σημερινή, με καθαρό ουρανό κι ας κάνει κρύο αν και αντέχεται, δεν ειναι και ψόφος.
Επιπλέον δεν θα χρειαστώ αλυσίδες και δεν εχει ομίχλη. Δν την αποχωρίζομαι τη θάλασσα ετσι εύκολα εγω.
Αλλωστε και το καλοκαίρι απολαμβάνω το να βρίσκομαι σε αυτην και όχι απαραίτητα το κολύμπι. Εκτός αν έχει καύσωνα, οπότε ειμαι όλο μεσα στο νερό.
Μαζεύω και κανα καλό βότσαλο, 5-6 κάθε φορά και τα πάω σπίτι για πλύσιμο.
Οχι, δεν τα σιδερώνω κιόλας μετά. Τα βάφω.

Θα σας βάλω να δείτε άλλες φωτογραφίες απο αυτά.
Βοτσαλάκια ρούλζ :)

Τι 60, τι 70, τι 80

-Γάμησε τα, τα 60 ειναι η χειρότερη ηλικία
Πάντα νιώθεις οτι πρέπει να κατουρήσεις αλλα πάς και στέκεσαι εκει και δεν βγαίνει τίποτα !
- Α, δεν ειναι τίποτα, εγω ειμαι 70, οταν εισαι 70 δεν μπορείς ούτε να χέσεις !
Εχω δοκιμάσει τα πάντα.
- Πράγματι, εγω ειμαι 80, το χειρότερο όλων !
- Εχεις πρόβλημα στο κατούρημα ;
- Οχι, κατουράω κάθε πρωί στις έξι.
- Με το χέσιμο ; ολα καλά ;
- Οχι, τα κάνω κάθε πρωί στις 6.30
- Κατουράς κάθε μέρα στις 6.00, χέζεις κάθε μερα στις 6.30, άρα ΤΙ πρόβλημα έχεις τελικά ;
- ΔΕΝ ΞΥΠΝΑΩ ΠΟΤΕ ΠΡΙΝ ΤΙΣ 7.00

Πωπωωωω λες να το πάθουμε ;

que sera sera

"Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε..."
Update : Ναι, ομολογώ οτι ειναι σαν μια ανάρτηση απο αυτές που δεν μου αρέσουν σε άλλους, γιατι έχει ενα βίντεο -μουσικό- και ελάχιστα λόγια, απλα εδω η μουσική αυτη η συγκεκριμένη εχει κάτι να πει σε μένα και εγω την αισθάνομαι πολύ βαθιά !