Πάει κι ο δεύτερος χρόνος !
Πώς πέρασαν δυό χρόνια, ούτε που κατάλαβα,
τίποτα δεν μένει αιώνια,
ούτε τα πόστς τα θεοπάλαβα.
Ητανε τέτοια εποχή, μια φίλη ήθελε,
να κάνει μιά αρχή, κι έκανε μία,
κι έμεινε τούτο δω το μπλόγκ,
βότσαλο στην άκρη εκεί, στην παραλία.
Κι ήρθαν χειμώνες και μέρες ζεστές κι άλλες παράδοξες,
και πάντα εδω μια μου γωνιά, για σκέψεις άδοξες.
Κι ήρθανε μέρες μου κενές κι ενοχικές,
ύστερα απο άλλες, τρελές κι αστείες,
κι είχα γωνιά κι απάγγειο εδω, να γράφω ιστορίες ...
Τώρα ποιός ξέρει πού θα φτάσει,
και αν θα σταματήσει πρώτα αυτο
και μετά εγω, ή το αντίστροφο,
κάτι ψιθύρισε πως θέλει να γιορτάσει,
και κατι ακόμα μήνυσε,
όσο ειμαι εγω κι εσείς, ποτέ δεν θα χορτάσει.