Ενα βότσαλο σε Διακοπές

Επεράσα μ' όμορφα, όμορφα ... αχχχ να ταν κι άλλο....
Το τι βότσαλα έφερα πίσω, δε λέγεται ! Αλλά, πανέμορφα, και το καθένα μου θυμίζει και μιά στιγμή εκεί στις παραλίες της Θάσου, και της Χαλκιδικής πιο πρίν. Όμορφα !
Φέτος το χόρτασα, το χάρηκα. Ηταν όμορφα, ακόμα είναι.

Update :

Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους μπλόγκερς και ειδικά στην kat. και σε όσους φίλους/φίλες ζουν με μια θάλασσα μέσα τους :

Παράμ, παράμ, παράμ, γυρνάω, χορεύω

στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια

Τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω

και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ, παράμ, παράμ, παραμονεύει

στο πέλαγο του χρόνου το καράβι

Μια άγκυρα η ζωή μου ζητιανεύει

το βάθος του έρωτά της να συλλάβει

Θάλασσα, μάνα, αρμύρα μου εσύ, γαλάζια μοίρα

Για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα

θάλασσα, μνήμη, μαύρο μου ασήμι

πάρ' την καρδιά μου και κάν' την νησί

του ανέμου αγρίμι

Παράμ, παράμ, παράμ, παραμυθένιο

ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη

Κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο

ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάλασσα μάνα αρμύρα μου εσύ...

πωπωωωωωω.... θάλασσσαααα....
:)