Καμένη Γη
Δεν μπορώ να αποχωριστώ εύκολα τη θάλασσά μου και τα όμορφα που ζούμε τα καλοκαίρια.
Ομως φέτος ζήσαμε πολύ άσχημα πράγματα, εκτός απο τη θάλασσά μας.
Αποστροφή, απογοήτευση, περισυλλογή.
Φόρος τιμής στους πνεύμονές μας, στην καμένη πια ομορφιά μας.
Προσευχή για τα αθώα θύματα, προσευχή να μην ξαναγίνει αυτό.
Ομως φέτος ζήσαμε πολύ άσχημα πράγματα, εκτός απο τη θάλασσά μας.
Αποστροφή, απογοήτευση, περισυλλογή.
Φόρος τιμής στους πνεύμονές μας, στην καμένη πια ομορφιά μας.
Προσευχή για τα αθώα θύματα, προσευχή να μην ξαναγίνει αυτό.
12 σχόλια:
Aπό που είναι αυτες οι φωτό, Τζονάκο μου;
Εσύ τις τράβηξες;
Το είπα και για τις άλλες: εικαστικά είναι πολύ όμορφες, αλλά καλύτερα να μην τις είχες βγάλει.
Μην νoμίζει κανείς οτι ειναι ευχάριστο να τραβάς τέτοιες φωτογραφίες.
Αυτές ειναι τραβηγμένες στην Θήβα, αρχές Ιουλίου 2007 και η πινακίδα τον Αύγουστο στο Καραούλι, λίγο πριν την Οινόη Αττικής.
Στα δάση της Θήβας μεγάλωσα, έπαιξα, ανέπνευσα, είχαμε τα μελίσσια του παππού μου, έκανα ποδήλατο και στα δρομάκια αυτά έμαθα να οδηγώ αυτοκίνητο στα 15 μου.
Τώρα κάηκαν πολλά απο τα πανέμορφα πεύκα, απο μια σπίθα απο καλώδια, που ξεκίνησε μακριά κι έτρεξε λέει γρήγορα προς το δάσος, αν και δεν φυσούσε !
Τώρα στέκουν ορθοί μαύροι σκελετοί.
Είναι ξέρετε κι ενα νεκροταφείο εκει κοντά.
Και εγώ τράβηξα κάποιες φωτογραφίες αλλα οι περισσότερες είναι το βράδυ που ήταν σκέτος εφιάλτης να ανεβαίνεις κατσικόδρομους να έχεις μπροστά σου την φωτιά, περίεργη εμπειρία, πάντως υπάρχουν και ταμπέλες προσοχή κίνδυνος φωτιάς, ευχαριστούμε κύριοι για την ενημέρωση.
Η πινακίδα είναι η πιο θλιβερή από όλα..:(
Συμφωνώ... καθόμουν και την κοίταζα για κάμποση ώρα...
Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου εδω.
Μικρός είναι ο κόσμος, στο χέρι μας να κρατηθεί και όμορφος.
Θα γίνω επαναλαμβανόμενη, βαρετή, μονότονη και γραφική αλλά όχι προσευχές.
Διανομή της εκκλησιαστικής περιουσίας στους πληγέντες!
Μια χαρά τα λες.
ΑΠλά αυτα θα τα γράψουμε στο άλλο μπλόγκ μου.
Εχεις απόλυτο δίκιο.
η ειρωνία του πράγματος;;;;;
τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται!!
Σε πιάνει η καρδιά σου...
από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί...
αστα να πανε...anyway,ευχαριστω για το mail...φιλακια...
τι απεριγραπτη θλίψη....νοιωθω οτι αυτή η μαυρίλα της φωτιάς έχει αγγίξει κάθετι μέσα μου....και είμαι γενικά...αδιόρθωτα αισιόδοξη...η μόνη φορά που κάτι δεν μπορεί να με παρηγορήσει...οι φωτο είναι πραγματι πολύ όμορφες,αλλά όπως είπες τζονάκο...δεν είναι κάτι που το κάνεις με ευχαρίστηση...φωτογραφίζοντας τα καμένα στον Καϊάφα ένοιωσα τόσο άσχημα που μετά τα παράτησα εντελώς...και στο σπίτι δεν ήθελα να τις ξαναδώ...
Δημοσίευση σχολίου