Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

Πιο καλή ειν' η μοναξιά...


Να'χε χρώμα η μοναξιά στο χαρτί να ζωγραφίσω
να την κάνω θαλασσιά και αγέρα πελαγίσιο

Να της βάλω και πανιά για ταξίδι τελευταίο
λιμανάκι στο Αιγαίο η δική σου αγκαλιά

Πιο καλή η μοναξιά από σένα που δε φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά

Να'ταν πέτρα η μοναξιά σκαλοπάτι να τ'ανέβεις
να χαθείς στη λησμονιά για να μη σε δω που φεύγεις

Και να γίνεσαι καπνός σαν τσιγάρο που τελειώνει
τώρα πια θα είσαι μόνη και θα είμαι μοναχός

Πιο καλή ειν' η μοναξιά.....
.

6 σχόλια:

Ενεσούλα είπε...

Αχ, μωρέ Τζονάκο!
Όχι ρε γμτ, δεν είναι πιο καλή η μοναξιά!
Loneliness sucks!

tzonakos είπε...

Οh yes i know, but sometimes we need to be alone................................................
or feeling alone.

Σπύρος είπε...

Εκπληκτικό κομμάτι ΤΖΟΝΑΚΟ να είσαι καλα , Καλημέρα :)

nkalomiris είπε...

Αμ, δεν είναι καλή η μοναξιά. Ρώτα καλύτερα αυτούς που κοιμούνται, κατουράνε, τρώνε (αν έχουν) στα παγκάκια των πόλεων. Αυτοί ξέρουν καλύτερα.
Εμείς την θέλουμε την μοναξιά εννοώντας το πολύ 1 μέρα για να ξεκουράσουμε το μυαλό μας, την καρδιά μας ή την ψυχή μας.

patsiouri είπε...

Το έχω σε μία παμπάλαια εκτέλεση που το τραγουδάει ο Πάριος ντουέτο με το γιό του όταν ήταν μωρό...ότε είχε καλύτερη φωνή!

Ω ναί, μιά χαρά είναι η μοναξιά...

tzonakos είπε...

Nαι, ειναι μια χαρά...
Οχι μόνιμα όμως.
Πιο πολύ μ αρέσει ετσι με τη φωνή του Πάριου, οταν πραγματικά ζω για μένα.
Σκέφτηκα οτι μπορεί να ναι και μια μορφή εγωισμού η μοναξιά, αλλα απο επιλογή.
Αν αναγκάζεσαι να νιώθεις μόνος, επειδή οι συγκυρίες δεν σ αφήνουν πολλές επιλογές, τότε η μοναξιά ειναι μονόδρομος προσωρινά.
Πόσο θ αντέξεις δεν ειναι γνωστό.
Ομως όσο εισαι μόνος/μόνη εχεις την ευκαιρία για αυτοκριτική, αυτογνωσία, φρεσκάρισμα, και ξεκαθάρισμα.
Εχω φίλους που πέταξαν απο πάνω τους ολόκληρο κόσμο για να μείνουν μόνοι, να κάνουν άλλη αρχή, χωρίς ο προηγούμενος κόσμος να εχει σχέση με τον επόμενο.
Τους καταλαβαίνω, τώρα.