Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Ντελίριο

Με άφησες να χαζεύω την θάλασσα ενω ετοίμαζες το μπάνιο μέσα.
Ενα ελαφρό αεράκι στο μπαλκόνι ήταν ότι έπρεπε για τον ιδρώτα μου.
Μπήκα και με ρώτησες αν θέλω να μπείς κι εσυ. Σου είπα ναι.
Μετά με σκούπισες, δεν ξέρω τι σ έπιασε αλλα με ήθελες τόσο !
Δεν κατάλαβε κανείς απο τους δυό πότε φτάσαμε στο κρεβάτι και πότε είχαμε κάνει κιόλας δυό φορές έρωτα ενω έξω λυσσομανούσε ενας καύσωνας που το αεράκι πάσχιζε να διώξει.
Η τρίτη φορά ήταν σχεδόν έντονη όσο η πρώτη... κι αποκοιμήθηκα πάνω στα στήθη σου.
Μύριζαν απαλά, το μαλακό δέρμα με έκανε να νιώθω όμορφα. Η σκληρή σου ρώγα ήταν το τελευταίο που ένιωσα καθως με πήρε ο ύπνος κι όταν ξύπνησα αντίκρυσα ενα μεγάλο χαμόγελο κάτω απο δύο πράσινα μάτια. Ησουν γυμνή. Σε γάμησα ξανά. Παραδοθήκαμε εντελώς. Εχυσα επάνω σου και το πήρες να το γευτείς. Πανδαισία αισθήσεων.
Σε κοιτούσα και μιλούσαμε ελάχιστα, έλαμπες, έκαιγες παντού !
Ξεχάσαμε να φάμε και μόνο πίναμε κάτιτις με τόση ζέστη αλλα στο μεταξύ σκοτείνιαζε.
Πρότεινα ενα κρύο κρασάκι. Ηρθες μαζί μου μια βόλτα και πήραμε δυο μπουκαλάκια για να τα πιούμε μετά. Χαμογελούσες ολόκληρη.
Το κρασάκι δεν με έριξε, αντίθετα με δυνάμωσε.
Ουτε θυμάμαι πόσες φορές κάναμε έρωτα. Αυτά τα ζείς, δεν τα μετράς.

Απο τότε δεν θυμάμαι να είχα άλλη φορά τέτοιον έρωτα, τέτοια δίνη αισθήσεσων και άγγιγμα μέσα μου. Σε έψαχνα αλλα έπρεπε να σε αφήσω. Πάει καιρός πιά....

................. γιατι ρε γμτ μου ;

19 σχόλια:

mad2luv είπε...

ααααχ...σε νιωθω...συγκινουμαι...παω να κλαψω τωρα...-και οχι,αυτη τη φορα δεν κανω πλακα...καληνυχτα..

tzonakos είπε...

Το πιστεύεις ή όχι αυτη η ιστορία είναι αληθινή.

mad2luv είπε...

σε πιστευω..πανω κατω το εχω περασει το ιδιο σκηνικο...αχ αχ...τι μου θυμησες...αει σιχτιρ κανε αλλο ποστ λεμε..θα μας τρελανεις!!

tzonakos είπε...

Mα... χαχαχα... και το επόμενο πόστ αναμένεται κ*βλωτικό κάπως.
Αστο αυτο λιγο ακόμα να φτιαχνόμαστε :)

mad2luv είπε...

πωπωωωω τι παθαμε..ο mad γραφει τωρα για μενα στο blogville...μου αποκαλυψε οτι με αποκαλει τσουλα...εεεε...ζαμαιαιαιαι!!! μουα τσουλά?νοοοο!!

tzonakos είπε...

Οκ αη εμ γκόϊνγκ του ΜΑΔ'ς πλέης του σή χάου γουέλλ ντιντ χι ντησκράημπ γιου ας ksekolon :)

mad2luv είπε...

γουι σεντ tsoulaki νοτ ksekolo...eleos!!!

Ενεσούλα είπε...

Αυτά τα ζεις, δεν τα μετράς...
Μετά τα θυμάσαι, σε διαπερνάει μια ανατριχίλα και περιμένεις να τα ξαναζήσεις!
Αυτό το άτομο πάντως που... συμπρωταγωνίστησε δεν το αφήνεις εύκολα!
Σου εύχομαι να το ξαναζήσεις, εγώ το ζω τώρα και είναι υπέροχα!
φιλάκια

tzonakos είπε...

Μακάρι αυτο το άτομο να το διάβαζε.

cinderella είπε...

ΥΠΕΡΟΧΟ.

Μου άρεσε πάρα πολύ. Και είναι πιασάρικο ξέρεις γιατί; Γιατί σε αυτό όλοι βλέπουμε κομμάτια της ζωής μας. Που έχουν χαθεί. Δεν έχουν σβήσει όμως και αυτό είναι καθαρά δική μας επιλογή αν θα συμβεί.

Το μόνο που εύχομαι είναι τα επόμενα να ξεπεράσουν τα προηγούμενα. Και οι αναμνήσεις να συσσωρεύονται στο χρονοντούλαπο. Και να μην έχουν όλες πικρή γεύση στο τέλος...

tzonakos είπε...

:)
Δεν ειχα ιδέα οτι διαβάζεις αυτό το μπλόγκ :)
Μάλιστα σκόπευα να σε καλέσω σε σχετικό μπλογκοπαίχνιδο.
Ευχαριστώ, μ έκανες να νιώθω καλά.

mad2luv είπε...

αχ..πονεμενο μου αγορι...πες μου τωρα τηλεφωνο να την παρω να της πω-με τον διακριτικο μου τροπο- οτι τη σκεφτεσαι...να το δει και να σε θελει σαν κολασμενη...πες μου ΤΩΡΑ!!χαχα...λοιπον,ελπιζω το παιχνιδι να μην αργει και να ειναι χαρουμενο...μη μας καυλ#*&εις παλι..χαχα...

tzonakos είπε...

Χαχαχαχ... τρελλούτσικο, ζήτω η τρέλλα, πάνω η κάβλα, ζήτω τα μάτια που μας αγάπησαν και οι καρδιές που χτύπησαν όμοερφα για μάς.
Να περιμένω να την ειδοποιήσεις πρώτα ;

mad2luv είπε...

ναι...και οσο για τα ματια που με αγαπησαν,εφυγαν και δεν κοιταξαν πισω...αρα δεν αξιζε...δεν μετανιωνω για τιποτα,αλλα δεν με παρηγορει..οποτε...παμε γι'αλλα...θα γυρισει ο τροχος,θα γαμησει και ο φτωχος...!!!

KitsosMitsos είπε...

Όταν δεν το έχουμε, τότε το εκτιμούμε περισσότερο. Ίσως αν συνεχιζόταν να μην ήταν το ίδιο έντονο... Ίσως να ξεθύμαινε. Ίσως και πάλι όχι...

tzonakos είπε...

Δεν έχεις και άδικο Κιτσεμήτσε.
Ισως έμελλε οσα συνέβησαν να έπρεπε να συμβούν για να ακολουθήσει η φυγή και ενα πνιχτό δάκρι αποχωρισμού.
Μόνο μετά απο πολύ καιρό μαθαίνεις γιατί συνέβησαν όσα συνέβησαν.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Και αν το ζήσεις ποτέ δε θα είναι το ίδιο..θα υπάρχει το μέτρο σύγκρισης...

Πωπωπωπωπω....πως σου μπήκε έτσι δυναμικά η ΄Ανοιξη....
Ως τσουνάμι πλημμύρισε τις αισθήσεις σου... καλό αυτό δε λέω...
Αλλά γιατί ρε γμτ μου....

Καλό Σ/Κ!!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

tzonakos είπε...

Δεν ξέρω, ετσι μου βγήκε, ετσι το γραψα.
Μπορεί να νοσταλγούμε παλιές όμορφες μέρες αλλα ξέρουμε πως αν ξανασυμβούν μπορεί να μην ειναι το ίδιο. Μπορεί και καλύτερα, μπορεί και όχι.
Εμείς, μείναμε ίδιοι απο τότε ;

Suspect είπε...

πω πω αστερια...

της πουτ@@νας γινεται...