Tα κουκούτσια

Μικρός σαν ήμουνα, τόσος δα,
έκοβα βόλτες κάπου κοντά,
έβλεπα δέντρα, έβλεπα δάση
και το μυαλό το είχα χάσει.
Μεγάλος έγινα, κοτζάμ γαϊδούρι
σχολείο πήγαινα μ' ενα κουλούρι.

Πέρασαν ώρες πέρασαν χρόνια
κουκούτσια έφτυνα απ' τα μπαλκόνια
στη γη απο κάτω μου πάνω στο χώμα
τον κόσμο χάζευα ακίνητος σαν πτώμα
Οι μέρες πέρναγαν κι ο κόσμος κούκλα
κι ενα πρωί κατάλαβα πως απο κάτω η ζούγκλα
φύτρωσε φτύνοντας με τον καιρό !!!

Αμαν λατρεία μου έλα να δεις
φώναξα τότε, θα τρελλαθείς,
έρχεται έξω η γκομενίτσα,
να δει τι θέλω, η πουτανίτσα
και της το φύλαγα, που μ' απατούσε
κι όλο μου έλεγε πως μ αγαπούσε,
της δίνω μία και πέφτει κάτω,
στη ζούγκλα χάθηκε και παρακάτω
το σπίτι έμεινε ξανα ρημάδι,
χωρίς το κρύο της το πλάνο χάδι
κι ετσι ξεμπέρδεψα στο τάκα τάκα,
δώδεκα νούμερο, οδός Μαλάκα.

Τζονάκος